Nawoord
20.15 uur, Kasteel Heemstede – jurk aan, ingespeeld, maar waar blijft de bus met mijn studenten? Gelukkig, daar zijn ze: verhitte koppen, maar binnen twee minuten verzonken in de muziek. Na afloop eerst gegiechel om het andere publiek en nog zo wat triviaals, en dan is er een ontmoeting met Ramsey Nasr, dichter, acteur en Sjostakovitsj-liefhebber. Ik ben trots: wat stellen ze goede vragen, wat hebben ze intensief geluisterd.
“Kijk eens,” zeg ik tegen Mauricio Kagel, een van de grootste componisten van onze tijd, december 2006 in het Muziekgebouw aan het IJ, “kijk eens naar dit koraal” – en ik laat hem een ingenieus gevouwen papierwerkje met serene uitstraling zien. “Na so was schoenes!”
Senaatszaal – samen zingen uit het koorboekje van de cursus. Er is wat gene, er is ook eerlijke inzet terwijl het hartstikke moeilijk is om koormuziek van dit niveau te zingen met ongeoefende stemmen en met een mix van zeer goede amateur musici tot mensen die geen noot lezen. En stiekem brouw ik er het minste van: brok in mijn keel van ontroering.
De les ‘op het podium’: om de beurt alleen voor de klas met een stukje muziek. Zenuwen. Maar wel genieten als ze naar elkaar luisteren. Aan het eind glunderende gezichten, ze zijn het met me eens: wat is er fijner dan dat iemand zegt ‘ga maar even zitten, ik speel iets voor je…’
Er moet veel muziek geluisterd worden, thuis bijna dertig cd’s vol, maar ook in de les. En niet zomaar ‘lekker’ luisteren, maar analytisch, met volle aandacht. Ik zit dan tegenover de halve cirkel studenten, luister mee en kijk naar hun gezichten, hun houding, hun moeite, hun verwondering. Weet dat ik veel van ze vraag, hoop dat deze muziek ze veel geeft.
Januari 2007, Amsterdam, Studio 1 ingericht met stoelen en afspeelapparatuur, daar komen ze aanlopen vanaf het station. Les over het lied en introductie op het concert van die avond – ik ga natuurlijk te lang door, zoveel te vertellen!, daarna zitten ze een hele ruime generale repetitie uit, ze bestormen Reinbert de Leeuw met hun interesse, we eten samen, dan concert – na afloop ben ik gevloerd maar vol energie (en dan maar hopen dat dat ook voor mijn studenten geldt…)
Allerbeste studenten van Music in the making ‘06/’07, weten jullie wel wat een plezier het was voor mij om zo’n intensief jaartje met jullie door te brengen? Dank jullie wel! Susanne
|
