| |
Haarlems Dagblad 25-02-2008
Shakespeare’s ‘The Tempest’ brengt illusie en realiteit bijeen in Het Dolhuys
Het lijkt het echte leven wel
Is het een dagje rustig voorjaarsweer, waardoor je er in onze kuststreek nauwelijks aan toekomt de geest eens lekker uit te laten waaien, brengt een gezelschap van University College Utrecht (UCU) in Het Dolhuys aan de Schotersingel op zondag een versie van Shakespeares ‘The Tempest’ in hedendaags Engels. Deze ‘Storm’ is overtuigend gelardeerd met fraaie muzikale (gezongen en instrumentale) klanken. Hoe gek kan het gaan?
The Tempest speelt zich af op het eiland waar de tovenaar Prospero, hertog van Milaan, twaalf jaar voor aanvang van het verhaal met zijn dochter Miranda is gestrand. Zij leven in een grot waar ook de geboren eilander en heksenzoon Caliban (woordgrappige verwijzing naar ‘kannibaal’) en de geest Ariel vertoeven. Ze staan onder zijn mystieke invloedssfeer.
Als ook Prospero’s broer Antonio als gevolg van een tempeest met een deel van zijn bemanning aan de grond loopt, ontspinnen zich tal van verwikkelingen, waarvan niet altijd duidelijk is wat werkelijk is of droom. Waar houdt de realiteit op en beginnen fantasie en illusie?
In de regie van Susanne van Els worden die raakvlakken van echte wereld en hoe het ook zou kunnen zijn aan het publiek voorgehouden door ‘the bosun’, zeg maar het scheepsmaatje van het gestrande schip. “De acteurs zijn allemaal geesten”, zegt hij aan het eind. “Ze zijn in lucht opgegaan. IJle lucht.” Zo gaat het ook in het echte leven.
Van Els kiest, in tegenstelling tot eerdere Shakespeare-voorstellingen van UCU, voor modern Engels. De mooie muzikale vertaling van verschillende weersinvloeden, stellen eisen aan de verstaanbaarheid van de tekst en van de acht acteurs. Vandaar wat aangepast Shakespeare-idioom. Ik wist niet half hoezeer een knisperende plastic zak kan doen denken aan een kletterende regenbui, of een eolusharp en zingende kunststofluchtbuizen haast wind weten te doen voelen.
Wat brengt een voorstelling als deze in Het Dolhuys? Een voordehandliggende aanleiding vormt het feit dat Susanne van Els de nieuwe directeur Hans Looijen kent. Ook de opzet van het Kwartiermakersfestival is dit jaar aangepast. Geen aaneengesloten twee weken durende opeenstapeling van culturele activiteiten die een relatie hebben met de psychiatrie, maar verschillende activiteiten door de gewone programmering door het jaar heen.
En, zegt de schipbreukeling aan het eind van Shakespeares laatste toneelstuk niet: “We are such stuff as dreams are made of, and our short lives are rounded off with a sleep.”
Van Els: “Shakespeare houdt ons eigenlijk een spiegel voor.” Zo is het maar net. Want wie kent niet die Sire-campagne waarin op een spiegelend poster tegen de wand de vraag gesteld wordt: ooit wel eens een normaal mens gezien?
|
|
|
strijkers masterclass recensie
nawoord Music in the Making
studenten over Music in the Making
recensie Tempest
University College Utrecht / Radboud Universiteit Nijmegen
Honours Program - Music in the Making
Over de Strijkers Masterclass 2007
Adam Ossin over de cursus Music in the Making
Mark Barton over de cursus Music in the Making
the Final Concert of Music in the Making. Everybody has a song
Jetske Tinnevelt
|
|
